Στο προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκα στην αναπνευστική λειτουργία και στα οφέλη της ρινικής αναπνοής. Στο παρόν θα συνεχίσουμε με τη ρινική αναπνοή κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης.

Είπαμε λοιπόν πως αναπνέοντας από τη μύτη ο εισπνεόμενος αέρας λόγω της αντίστασης της ρινικής κοιλότητας καθαρίζεται, θερμαίνεται και υγροποιείται ελαφρώς φτάνοντας σε καλύτερη ποιότητα στους πνεύμονες απ’ότι αν είχε περάσει μέσω του στόματος. Έτσι και κατά τη διάρκεια της άσκησης αυτά τα οφέλη εξακολουθούν να υφίστανται και μάλιστα να πολλαπλασιάζονται. Αναπνέοντας από τη μύτη κατά τη διάρκεια της άσκησης έχουμε αποτελεσματικότερη οξυγόνωση, λιγότερη απώλεια υγρών, καλύτερο φιλτράρισμα του εισπνεόμενου αέρα και κατά τι μικρότερη αύξηση της καρδιακής συχνότητας. Άρα είναι προτιμότερο να αναπνέουμε από τη μύτη κατά την άσκησή μας .

Φυσικά η μετάβαση στη ρινική αναπνοή χρειάζεται εξάσκηση και πρέπει να γίνει προοδευτικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και αθλητές υψηλού επιπέδου δεν μπορούν αρχικά να διατηρήσουν έναν έστω και μέτριο ρυθμό άσκησης αναπνέοντας μόνο από τη μύτη. Ας πάρουμε το παράδειγμα του τρεξίματος που είναι και το πιο εύκολο και προσιτό για τον περισσότερο κόσμο. Αρχικά μπορούμε να ξεκινήσουμε με ένα στόχο όπως πχ να τρέξουμε 30΄ λεπτά ήρεμα αποκλειστικά αναπνέοντας από τη μύτη μας. Για να το πετύχουμε αυτό είτε θα χρησιμοποιήσουμε mouth taping, είτε θα έχουμε συνειδητά κλειστό στόμα για όλη τη διάρκεια.  Ξεκινώντας το τρέξιμο αν και εφόσον η πίεση που αισθανόμαστε είναι παραπάνω από τις δυνάμεις μας (αυτό συμβαίνει εν μέρει λόγω της αύξησης της συγκέντρωσης του CO2, πράγμα θεμιτό όπως θα δούμε παρακάτω), τότε θα πρέπει να μειώσουμε ταχύτητα ακόμα και αν αυτό σημαίνει να τρέχουμε πολύ πιο αργά από αυτό που μπορούμε εύκολα και μας είναι αρεστό. Θα πρέπει να θυμόμαστε σε αυτή την περίπτωση ότι έχουμε ως απώτερο στόχο την προσαρμογή στη ρινική αναπνοή.

Σταδιακά λοιπόν και ανάλογα με τη δυσκολία που μας δημιουργεί, μπορούμε να κάνουμε έστω και 5’  ρινικού τρεξίματος ή εναλλαγές τρέξιμο – περπάτημα ανά 1΄ μέχρις ότου φτάσουμε σταδιακά στα 10’ , 20’  και τέλος 30’ . Όταν κατακτήσουμε αυτό το στόχο, μπορούμε να δοκιμάσουμε τη ρινική αναπνοή σε μεγαλύτερη διάρκεια άσκησης αλλά και υψηλότερες εντάσεις μέχρι να γίνει ο βασικός τρόπος που αναπνέουμε ενώ αθλούμαστε ή/και αγωνιζόμαστε. Εδώ θα αναφέρω μια προσωπική μου εμπειρία/κατάκτηση για την οποία είμαι πολύ ευχαριστημένος:

Πρόσφατα κατάφερα να τρέξω σε ρυθμό 4:20’’-4:25’’ ανά χλμ  επί 10 συνεχόμενα χλμ με αποκλειστικά ρινική αναπνοή, πράγμα αδύνατον μέχρι λίγο καιρό πριν. Ο μέγιστος ρυθμός ρινικής αναπνοής που είχα πετύχει ήταν 4:40’’/χλμ και αυτό για έως 8 συνεχόμενα χλμ . Χρησιμοποιώ το προσωπικό μου παράδειγμα για να τονίσω πως με προοδευτική προσπάθεια επέρχεται βελτίωση ανεξάρτητα από την ηλικία ή το επίπεδο φυσικής κατάστασης

Σε επόμενο άρθρο θα αναφερθούμε  στην ενεργοποίηση του διαφράγματος.

Σχετικοί σύνδεσμοι:

https://youtu.be/Y7Ou0iSEO1A

https://youtu.be/-pvZIORxZfQ

Ανδρέας Ελ. Ίντρα