Κριτήρια Διάγνωσης Διαταραχών μεταβολισμού των Υδατανθράκων

I.  Διαταραγμένη Γλυκόζη Νηστείας (IFG)

• Γλυκόζη Νηστείας  100 – 125 mg/dl

Και

• Γλυκόζης 2 ωρών κατά το τεστ ανοχής γλυκόζης (OGTT) <140 mg/dl (αν πραγματοποιηθεί)

Εάν δεν γίνει OGTT δεν μπορεί να αποκλεισθεί η ύπαρξη ΣΔ ή συνύπαρξη της IFG με IGT.

II.  Διαταραγμένη Ανοχή στην Γλυκόζη (IGT)

• Γλυκόζη Νηστείας < 126  mg/dl

Και

• Γλυκόζη 2 ωρών κατά το τεστ ανοχής γλυκόζης (OGTT) ≥ 140 mg/dl  KAI  < 200 mg/dl

Τι είναι όμως το τεστ ανοχής γλυκόζης (Oral Glucose Tolerance Test) και πότε χρησιμοποιείται;

Το συγκεκριμένο τεστ διεξάγεται το πρωί μετά από νηστεία 8 έως 14 ωρών. Κατά τη δοκιμασία πραγματοποιείται λήψη αίματος πριν και 120 λεπτά μετά την πόση διαλύματος 75 γραμμαρίων υδατανθράκων σε 250-300 ml νερού για 5 λεπτά. Για να διατηρηθούν τα επίπεδα γλυκόζης του αίματος στα φυσιολογικά επίπεδα, απαιτείται δυναμική εκκριτική απάντηση των β-κυττάρων του παγκρέατος σε συνδυασμό, με την επαρκή ηπατική και μυϊκή ινσουλινοευαισθησία. Σε φυσιολογικές καταστάσεις η ανταπόκριση στην απορρόφηση του γλυκαιμικού φορτίου είναι η καταστολή της ηπατικής εξαγωγής γλυκόζης και η αύξηση πρόσληψης της γλυκόζης από το ήπαρ και τους σκελετικούς μύες. 

Η δοκιμασία ανοχής στην γλυκόζη (OGTT) ενδείκνυται όταν:

• Υφίσταται διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας (IFG)
• Η γλυκόζη νηστείας είναι φυσιολογική, αλλά υπάρχει ισχυρή υποψία για ύπαρξη σακχαρώδη διαβήτη
• Η γλυκόζη νηστείας είναι φυσιολογική, αλλά μεταγευματικά αυξημένη (>140 mg/dl)
• Για την εκτίμηση του επιπολασμού του διαβήτη σε έναν πληθυσμό.
• Σε γυναίκες που κατά την κύηση εμφάνισαν σακχαρώδη διαβήτη κύησης.

Συμπερασματικά, είναι σημαντικό άτομα τα οποία συγκεντρώνουν τους παράγοντες που προαναφέρθηκαν να εξετάζονται με το τεστ ανοχής στη γλυκόζη, διότι με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουν αν έχουν την τάση να αναπτύξουν διαβήτη στα έτη που έπονται και αν συμβεί αυτό ακολουθούν τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής τους, με σκοπό την πρόληψη ή την καθυστέρηση της εκδήλωσης της νόσου ή των επιπλοκών της.