Ο πρώην αθλητής του χάντμπολ -που έπαιξε στον Ιωνικό- είχε πάντα στο μυαλό του να τρέξει στην αυθεντική διαδρομή. Τον τραβούσε το τρέξιμο και το γεγονός ότι το έκανε χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. «Ήταν μια πρόκληση για μένα, να ζήσω τα συναισθήματα μετέχοντας στον μαραθώνιο της Αθήνας. Το ξεκίνημα όμως ήταν λίγο απότομο. Το 2006 αποφάσισα να αγωνιστώ μόλις μία εβδομάδα πριν και χωρίς προπόνηση. Πήρα αριθμό και ρούχα και ήμουν έτοιμος. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου όμως με έκαναν ν’ αλλάξω γνώμη λέγοντάς μου ουσιαστικά πως δεν ήταν δυνατόν να τρέξω 42.195μ., χωρίς προετοιμασία», μας λέει ο πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, ο οποίος είναι παντρεμένος με τρία παιδιά, δύο γιους 25 και 23 ετών και μια κόρη 18 ετών. «Είχα πάει όμως στον αγώνα και παρακολούθησα τους δύο πρώτους, που ήταν Κενυάτες που πέρασαν μπροστά μου σαν άνεμος και η εικόνα αυτή, του αέρινου τρεξίματός τους, με έκανε να λέω ότι θα το κάνω και εγώ. Ετσι, το 2007 άρχισα να προπονούμε, όχι όμως σοβαρά και την Κυριακή του αγώνα η οικογένειά μου νόμιζε πως θα πάει στο κτίριο στη Μεσογείων που δουλεύω, γιατί εργαζόμουν και τις Κυριακές, αλλά εγώ πήγα στο Μαραθώνα και στην εκκίνηση! Μετά το 20ο χιλιόμετρο ήμουν έτοιμος να εγκαταλείψω. Άρχισαν οι κράμπες. Ένας αθλητής σταμάτησε για λίγο και μου είπε. Μην το βάλεις κάτω. Όταν φθάσεις στο Καλλιμάρμαρο στάδιο το τι θα αισθανθείς δεν περιγράφεται. Δεν ξέρω, ήταν σαν να μου έδιναν δύναμη τα λόγια του. Προσπάθησα να συνεχίσω και σταδιακά κατάφερα να τερματίσω. Πραγματικά η αίσθηση που έχεις όταν μπαίνεις στο Παναθηναϊκό στάδιο δεν περιγράφεται σε χαρτί», θυμάται ο κ. Μπέριος.

Για τον ίδιο το «νερό είχε μπει στο αυλάκι». Είχε στόχο κάθε χρόνο να μετέχει στον Αυθεντικό Μαραθώνιο, όμως το 2011 ήρθε η γνωριμία με τη Μαρία Πολύζου. «Με μεταμόρφωσε. Εκτός από το μαραθώνιο της Αθήνας είχε τρέξει και μια φορά στη Βοστόνη γιατί ήταν το όνειρό μου. Έκανα το ατομικό μου ρεκόρ 3 ώρες 52 λεπτά. Η Μαρία με ρώτησε τι θέλω και εγώ της είχα πει να τρέξω ένα λεπτό κάτω από το ρεκόρ μου. Αυτό που ντρέπεσαι να πεις θέλω, αυτό το χρόνο, μου είπε. Κάτω από 3:30 της απάντησα. Το 2011 έτρεξα την Αυθεντική διαδρομή σε 3:26.00!». 

Τώρα πια ο κ. Μπέριος κάνει φυσικά εντατικές προπονήσεις και τρέχει σε πολλούς μαραθωνίους στον κόσμο. Πέρσι μετείχε και πάλι στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, που τον έχει πάντα στο πρόγραμμά του, αλλά μετά πήρε μέρος στους Μαραθωνίους Ν. Υόρκη, Ντουμπάι, Τόκιο, Λονδίνο και πρόσφατα στο Σικάγο. «Ηθελα να μετάσχω στο six majors για να πάρω το εξαπλό μετάλλιο», καταλήγει, ενώ θέλοντας να στείλει και το δικό του μήνυμα τονίζει: «Δεν θα συμβούλευα χωρίς προπόνηση να τρέξει κάποιος μαραθώνιο, αλλά σίγουρα αν έχει θέληση και πίστη μπορεί. Και εμένα η πίστη με έκανε να τερματίσω τον Αυθεντικό Μαραθώνιο». 

Πηγή: Γραφείο τύπου ΣΕΓΑΣ